Wodzowie i katastrofy

Autor książki wykazuje na podstawie wybranych przykładów, że na przestrzeni stuleci wielu przegranych bitew można było uniknąć. Przyczyny klęski leżały w rażących niekompetencjach wodzów – królów, hetmanów, generałów, przeroście ambicji przy braku umiejętności dowódczych, złych decyzjach i karygodnych zachowaniach głównodowodzących. Andrzej Zieliński uważa, że szacunek należy się wszystkim, którzy kładli swoje życie na szali w walce dla Ojczyzny. Stawia jednak tezę, że naszą narrację zdominowało uwielbienie dla walczących, nieważne, że pokonanych, bezrefleksyjne czczenie wojennych klęsk.